"ให้โอกาส...ฉันเสียที"
อยากให้มีใครสักคน
ช่วยปลดกังวล ให้ฉันพ้นพันธนาการ
ฉันเหนื่อยล้ามานาน
ในงานที่ฉันไม่จัดเจน
เธอก็รู้ใช่ไหม
หน้าที่นี้ควรเป็นของใคร
แล้วทำไมจึงไม่ยอมเข้าใจ
ปล่อยให้ฉันจำต้องทนฝืนทำ
เธอรู้บ้างไหม
กาลเวลาได้ดื่มกิน
ความแข็งแรงจนหมดสิ้นจากฉันไป
ฉันจะมีเวลาอีกสักเท่าไหร่
ที่จะเหลือไว้ให้ทำงานที่แท้จริง
เป็นงานที่สำคัญยิ่ง
เพื่อมวลมนุษยชาติและธาตุธรรม
เวลาของฉันเหลือน้อยเต็มที่
กำลังริบหรี่
เหมือนอาทิตย์ใกล้อัศดง
ชีวิตฉันคงไม่ยั่งยืนยง
มั่นคงเป็นหมื่นปี
โปรดเถิดท่านผู้มีบารมี
ให้โอกาสแก่ฉันเสียที
ได้ทำงานที่แท้จริง..
No comments:
Post a Comment