อรุณรุ่ง เบิกฟ้า ทิวาแล้ว
เสียงธรรมแว่ว ดุจแก้ว กังวานใส
ยินเสียงธรรม ดุจเสียงทอง ผ่องอำไพ
ท้องฟ้าใส พาใจ ให้ชุ่มบาน ยินเสียงนก วิหก บินผกผิน
ดุจเสียงพิณ บรรเลง เพลงขับไข
เสียงสายน้ำ กระทบหิน เพราะจับใจ
ลมพลิ้วไหว กระทบกาย ให้ได้เย็น
ภาวนา พิจารณา ธรรมชาติ
ดุจโอวาท ของพระพุทธ ที่กล่าวหนอ
ธรรมะคือ ธรรมชาติ ที่เพียงพอ
อย่ารีรอ หมั่นฝึกฝน ภาวนา
(พระธนวรรธน์ แซ่เจน)
No comments:
Post a Comment