Delusion: Ignorance

ทำผิดทั้งๆที่รู้
ทำไม คนเราชอบทำผิด ทั้งๆ ที่รู้ว่าผิด ?
อะไรๆ ก็รู้หมดแต่อดไม่ได้ ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด

การทำผิดทั้งๆที่รู้ ก็ยังดีกว่า ทำผิดโดยไม่รู้

คนโง่ที่สุด คือ ไม่รู้ว่าตนเองไม่รู้
ก็เลยดันทุรัง เรียกว่า หลงผิด หลงติด หลงตนเอง
การทำผิดทั้งๆ ที่รู้ เมื่อทำแล้วก็เสียใจ เจ็บใจตนเอง
นั้นเป็นเพราะว่า มี อินทรีย์ อ่อน

อินทรีย์ ๕ มี :- ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ และ ปัญญา
อินทรีย์ หมายถึง ตัวตนของเรา ที่จะเป็นที่พึ่งของตน
 
พระเตมีย์ ท่านมี อินทรีย์ แก่ ระลึกชาติได้ ว่าเคยตกนรกมา 
๘๔,๐๐๐ ปี จึงเกิด หิริโอตัปปะ อย่างท่วมท้น 
แกล้งทำเป็นใบ้ และง่อยเปลี้ย
เพราะไม่อยากเป็น พระราชา ที่จะต้องสั่งฆ่าคน

พวก อินทรีย์อ่อน นี้จะประมาท เป็นคน ไม่ จริงจัง/สัจจะ
ไม่ ปรารภความเพียร/ชาคริยานุโยค
ทั้งนี้เพราะไม่ปฏิบัติตาม วุฒิธรรม ๔
โดยเฉพาะข้อ ตรองคำครู/โยนิโสมนสิการะ
ถ้าไม่ผ่าน ก็ไม่ถึง ธัมมานุธัมมปฏิบัติ คือ ไม่ปรารภความเพียร

วิธี การตรองคำครู คือ สุ จิ ปุ ลิ
สุ = สุตะ/ตั้งใจฟังหรืออ่าน
จิ = จินตะ/ตั้งใจคิด
ปุ = ปุจฉา/ตั้งใจถาม หรือตั้งคำถามๆ ตนเอง
ลิ = ตั้งใจเขียน หรือจด  

ข้อสุดท้ายนี้สำคัญมาก
ทำให้เป็น พหูสูต รู้กว้าง รู้ไกล รู้ลึก
ทำให้เจาะลึกได้อย่างไม่จำกัด

ทำไม อินทรีย์จึงอ่อน?
ก็เพราะแม้พบ ครูดี แล้ว
แต่ขาด ความเคารพ ความกตัญญู และศรัทธา
จึงไม่อาจก้าวข้าม อบายมุข ได้

อบายมุข เป็นเครื่องเนิ่นช้า ดับ ปัญญา ไม่กลัวไม่อายบาป
ตัวอย่างที่ดี ก็คือ เทวทัต ขนาดเหาะได้ ก็ยังหลงได้

เจริญพร
Phranarong Sroytong