Hereafter: คุณลุงฉลอม มีแก้วน้อย ละโลกแล้วไปไหน ตอนที่ 1

'Hereafter' explores question of life after death

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ.2555
ปรโลกนิวส์ ของ คุณลุงฉลอม มีแก้วน้อย ตอนที่ 1

คุณลุงฉลอม มีแก้วน้อย ละโลกแล้วไปไหน ตอนที่ 1

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรา

คำถามข้อที่ 1 ลุงฉลอมละโลกแล้วไปไหนเจ้าคะ

คำตอบ...หลังจากที่ลุงฉลอมได้เสียชีวิตไปแล้ว กายละเอียดของท่านก็ได้หลุดออกมายืนอยู่ข้างๆ กายหยาบ หรือร่างของท่านซึ่งนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ด้วยความรู้สึกที่มึนๆ งงๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่า “ตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว”

แต่พอเวลาผ่านไปได้สักครู่หนึ่ง ด้วยผลแห่งบุญที่ลุงฉลอมได้ตั้งใจทุ่มเทสั่งสมมาตลอดชีวิต โดยเฉพาะบุญที่ตัวท่านได้มีโอกาสอุปัฏฐากรับใช้พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ในสมัยที่ตัวท่านยังเป็นเด็ก, บุญที่ตัวท่านได้ถวายที่ดินสร้างอนุสรณ์สถานพระมงคลเทพมุนี หรือโลตัสแลนแดนเกิดด้วยรูปกายเนื้อของพระเดชพระคุณหลวงปู่ เป็นคนแรก และบุญที่ตัวท่านได้เป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวยุคต้นวิชชาของพระเดชพระคุณหลวง ปู่พระผู้ปราบมาร ให้แก่มหาชนผู้มีบุญได้รับรู้และรับฟัง รวมไปถึงผลแห่งบุญทุกๆ บุญที่ตัวท่านได้ทุ่มเทสั่งสมร่วมกับหมู่คณะ เป็นต้น ก็ได้มาประมวลรวมกันที่ศูนย์กลางกายของกายละเอียดของท่าน จนเป็นผลทำให้กายละเอียดของท่านมีความผ่องใส สว่างไสว แล้วก็เริ่มมีสติรู้ตัวมากขึ้น


ทันทีที่กายละเอียดของลุงฉลอมมีสติรู้ตัวมากขึ้น กายละเอียดของท่านก็เริ่มรู้สึกแปลกใจที่ความรู้สึกเจ็บป่วยต่างๆ ที่เคยมีอยู่ มันได้หายไปเป็นปลิดทิ้ง และเมื่อกายละเอียดของลุงฉลอมมีความรู้สึกเช่นนี้ กายละเอียดของท่านจึงเริ่มหันมาสนใจสิ่งรอบข้างที่อยู่รอบๆ ตัวท่านมากขึ้น และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง กายละเอียดของลุงฉลอมก็ได้มองเห็นกายหยาบหรือร่างของตัวท่าน กำลังนอนทอดร่างอย่างสงบนิ่ง ทันทีที่กายละเอียดของลุงฉลอมได้เห็นเช่นนั้น กายละเอียดของท่านจึงรู้สึกตัวได้ในทันทีว่า “ในตอนนี้ตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว"

ภายหลังจากที่กายละเอียดของลุงฉลอมทราบว่า ตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว กายละเอียดของท่านจึงเริ่มทำตามหลักวิชชาที่ได้ศึกษาเรียนรู้มาอย่างดี จากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ด้วยการตรึกระลึกนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร และพระเถระ รวมไปถึงบุญทุกๆ บุญที่ตัวท่านได้ตั้งใจทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ ด้วยความรู้สึกที่ปลื้มปีติใจมาตลอดชีวิต ซึ่งก็คือบุญที่ท่านได้มีโอกาสอุปัฏฐากรับใช้พระเดชพระคุณหลวงปู่ในสมัยที่ ตัวท่านยังเป็นเด็ก, บุญที่ท่านได้ถวายที่ดินสร้างอนุสรณ์สถานพระมงคลเทพมุนี หรือโลตัสแลน แดนเกิดด้วยรูปกายเนื้อของพระเดชพระคุณหลวงปู่เป็นคนแรก และบุญที่ท่านได้เป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวยุคต้นวิชชาของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ให้แก่มหาชนผู้มีบุญได้รับรู้และรับฟัง รวมไปถึงผลแห่งบุญทุกๆ บุญที่ตัวท่านได้ทุ่มเทสั่งสมร่วมกับหมู่คณะ เป็นต้น

เมื่อกายละเอียดของลุงฉลอมตรึกระลึกนึกถึงมหาปูชนียาจารย์และบุญทุกๆ บุญได้เช่นนี้ บุญต่างๆ ที่ตัวท่านได้เคยตั้งใจทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ ก็ยิ่งได้ช่องไหลมาจรดเชื่อมที่ศูนย์กลางกายของท่านอย่างต่อเนื่อง จนเป็นผลทำให้ทั้งกายและใจของท่านมีความผ่องใสและสว่างไสวอย่างที่สุด เมื่อใจของท่านอัดแน่นและเต็มเปี่ยมไปด้วยกระแสธารบุญอย่างสุดๆ แล้ว ทันใดนั้นเองสิ่งอัศจรรย์ก็พลันได้บังเกิดขึ้นกับตัวท่าน ซึ่งสิ่งอัศจรรย์ที่ว่านั้นก็คือกายละเอียดของท่านได้เกิดความสว่างเป็น อย่างมาก พร้อมกับแปรเปลี่ยนไปเป็น “กายของเทพบุตรสุดหล่อ” ในทันที

เมื่อกายละเอียดของลุงฉลอมได้แปรเปลี่ยนเป็นกายเทพบุตรสุดหล่อแล้ว ตัวท่านก็ได้เห็นขบวนของเหล่าบริวารและเทวรถที่สวยสดงดงาม มาจอดรอต้อนรับตัวท่านแบบถึงที่ และเมื่อท่านเทพบุตรใหม่ได้เห็นเช่นนั้น ตัวท่านก็เกิดความรู้สึกปลื้มปีติเบิกบานใจอย่างที่สุด นอกจากท่านเทพบุตรใหม่จะรู้สึกปลื้มปีติเบิกบานใจ กับเทวรถและขบวนของเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์แล้ว ตัวท่านยังเกิดความรู้สึกอยากที่จะไปวัดพระธรรมกาย เพื่อตรึกระลึกนึกถึงบุญและทบทวนบุญทุกๆ บุญที่ตัวท่านได้ตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ และที่สำคัญที่สุดตัวท่านปรารถนาอยากที่จะมากราบลาพระเถระ ที่ตัวท่านเคารพรัก ก่อนที่ตัวท่านจะเดินทางกลับไปสู่เทวโลกอีกด้วย

เมื่อท่านเทพบุตรใหม่เกิดความรู้สึกเช่นนั้นแล้ว ตัวท่านจึงได้เดินแบบลอยๆ ขึ้นไปสู่เทวรถที่มารอรับตัวท่าน ด้วยหัวใจที่พองโตและเต็มเปี่ยมไปด้วยความปลื้มปีติเบิกบานในบุญอย่างที่สุด หลังจากที่ท่านเทพบุตรใหม่ได้ขึ้นไปนั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถ แล้ว ตัวท่านก็ไม่รอช้า ได้เคลื่อนเทวรถของท่านมุ่งตรงมาที่วัดพระธรรมกาย ซึ่งเป็นบุญสถานที่ตัวท่านได้เคยทุ่มเทสั่งสมบุญเอาไว้ในสมัยที่มีชีวิตอยู่ ในทันที

เมื่อท่านเทพบุตรใหม่ ได้เคลื่อนเทวรถมาถึงวัดพระธรรมกายแล้ว ตัวท่านก็ได้ลงจากเทวรถ แล้วก็เดินแบบลอยๆ ไปทั่วทั้งบุญสถาน เพื่อชื่นชมและดื่มด่ำกับบรรยากาศภายในบุญสถานแห่งนี้เป็นครั้งสุดท้าย โดยเฉพาะที่มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี พระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารนั้น ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้มาเดินเวียนประทักษิณแบบลอยๆ รอบมหาวิหาร ด้วยความรู้สึกที่เคารพรักเทิดทูนบูชาพระเดชพระคุณหลวงปู่เป็นอย่างยิ่ง เมื่อท่านเทพบุตรใหม่ เดินเวียนประทักษิณรอบมหาวิหารพระมงคลเทพมุนีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตัวท่านก็ได้มาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อสักการะบูชาพระรัตนตรัยและนึกทบทวนบุญทุกๆ บุญ ที่ตัวท่านได้ตั้งใจทุ่มเทสั่งสมเอาไว้เป็นอย่างดีด้วยหัวใจที่พองโตอย่าง ที่สุด

หลังจากที่ท่านเทพบุตรใหม่ ได้เวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ลอยตัวขึ้นสู่เทวรถ ซึ่งจอดรออยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อไปนั่งสมาธิ(Meditation)นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร และนึกทบทวนบุญทุกๆ บุญที่ตัวท่านได้ทุ่มเทสั่งสมมาตลอดชีวิต เมื่อท่านเทพบุตรใหม่ได้นึกทบทวนบุญมากเข้า มากเข้า ความสุขและความปลื้มปีติในบุญ มันก็ได้เอ่อล้นและพรั่งพรูอยู่ภายในใจของท่านเทพบุตรใหม่อย่างไม่มีประมาณ

และในเสี้ยววินาทีแห่งความปลื้มปีตินี้เอง พระธรรมกายก็ได้เมตตามาปรากฏอยู่ต่อหน้าของท่านเทพบุตรใหม่ ทันทีที่ท่านเทพบุตรใหม่ได้เห็นพระธรรมกาย ท่านเทพบุตรใหม่ก็เกิดความรู้สึกอัศจรรย์ใจและปลื้มปีติใจอย่างที่สุด จากนั้นท่านเทพบุตรใหม่ก็ไม่รอช้าได้รีบลงจากรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถ แล้วก็มานั่งคุกเข่าพนมมือ พร้อมกับก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยความเคารพนอบน้อมในทันที

จากนั้น พระธรรมกายก็ได้เมตตาประทานโอวาทให้แก่ท่านเทพบุตรใหม่ ในทำนองที่ว่า “ขอให้ท่านเทพบุตรใหม่ตั้งใจนั่งสมาธิให้เห็นองค์พระที่ชัด ใส สว่างเสียก่อน เมื่อท่านเทพบุตรใหม่นั่งสมาธิได้ดีแล้ว จึงค่อยเดินทางกลับไปสู่เทวโลก” เมื่อท่านเทพบุตรใหม่ได้รับฟังโอวาทจากพระธรรมกายแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ก็รับปากกับพระธรรมกายว่า “ตัวท่านจะปฏิบัติตามโอวาทที่พระธรรมกายได้เมตตาประทานเอาไว้ทุกประการ” และก่อนที่พระธรรมกายจะจากไป ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยหัวใจที่พองโตอีกครั้งหนึ่ง

หลังจากที่พระธรรมกายได้จากท่านเทพบุตรใหม่ไปแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ตั้งใจนั่งสมาธิอยู่บนเทวรถ ซึ่งจอดอยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ ตามที่ตัวท่านได้รับปากกับพระธรรมกายเอาไว้ ซึ่ง ณ ช่วงเวลานั้น ท่านเทพบุตรใหม่ก็สามารถที่จะนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมารได้ง่ายมาก ดังนั้นใจของท่านจึงกลับมารวมหยุดนิ่งและเกาะเกี่ยวอยู่กับพระเดชพระคุณหลวง ปู่ พระผู้ปราบมาร ที่อยู่ในกลางกายของท่านได้ตลอดเวลา และเมื่อถึงช่วงค่ำของวันแรกที่ลุงฉลอมได้เสียชีวิตลง ซึ่งตรงกับศุกร์ที่ 16 พฤศจิกายนที่ผ่านมา ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้มากราบพระเถระที่โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา จากนั้นท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้แว้บกลับไปนั่งสมาธิต่อที่บริเวณด้านหน้ามหา ธรรมกายเจดีย์ ตามที่ตัวท่านได้รับปากกับพระธรรมกายเอาไว้

ซึ่งในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ท่านเทพบุตรใหม่หรือลุงฉลอม ก็จะทำกิจวัตรกิจกรรมหลักๆ อยู่แค่เพียง 3 อย่างเท่านั้น นั่นก็คือการนั่งธรรมะให้เห็นองค์พระที่ชัดใสสว่าง จากนั้นก็ไปร่วมงานบำเพ็ญกุศลสวดพระอภิธรรมร่างหรือกายหยาบของท่าน และสุดท้ายก็คือการมากราบพระเถระนั่นเอง

ส่วนว่า คำถามข้อต่อไปจะมีรายละเอียดเป็นอย่างไรนั้น เราก็คงจะต้องมาติดตามกันต่อในตอนต่อไป

dmc.tv
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

Hard to be born as a human being

Hard to be born as a human being

The Buddha said it is the most difficult thing to be or to do. You all are born as human beings, having found dhamma, and having someone to teach you dhamma and guide you to the path of nibbana.

การเกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก

สมัยพุทธกาลพระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมอยู่ ณ วัดพระเชตวัน มีอุบาสก 5 คนเป็นเพื่อนกัน มานั่งฟังธรรม ทั้ง 5 คนต่างมีกิริยาอาการต่าง ๆ กัน

คนหนึ่งนั่งหลับ

คนหนึ่งนั่งเอานิ้วเขียนพื้นดินเล่น
คนหนึ่งนั่งเขย่า ต้นไม้
คนหนึ่งนั่งแหงนดูท้องฟ้า
มีเพียงคนเดียวที่นังฟังธรรมด้วย อาการสงบ

พระอานนท์กราบทูลถามพระพุทธเจ้าว่า "ทำไมอุบาสกเหล่านี้จึงแสดงกิริยาเช่นนั้น" พระพุทธเจ้าจึงทรงเล่าอดีตชาติของอุบาสกแต่ละคนว่า

อุบาสกที่นั่งหลับ เคยเกิดเป็นงูมาแล้วหลายร้อยชาติ เขาหลับมาหลายร้อยชาติแล้วก็ยังไม่อิ่ม แม้แต่ฟังเทศน์พระพุทธเจ้า ธรรมะก็ไม่เข้าหู ยังหลับอยู่อย่างนั้น

อุบาสกที่นั่งเอานิ้วเขียน พื้นดิน เคยเกิดเป็นไส้เดือนมาหลายร้อยชาติ นั่งเอานิ้วเขียนบนพื้นดินเล่นอยู่อย่างนั้น ด้วยอำนาจความประพฤติที่ตัวเคยทำมา ก็ไม่ได้ยินธรรมะของพระพุทธเจ้าเช่นกัน

อุบาสกที่นั่งเขย่าต้นไม้อยู่นั้น เกิดเป็นลิงมาแล้วหลายร้อยชาติ ถึงบัดนี้ก็ยังเขย่าต้นไม้อยู่ ไม่ได้ยินธรรมะของพระพุทธเจ้าเช่นกัน

อุบาสกที่นังแหงนดูท้องฟ้านั้น เคยเกิดเป็นพราหมณ์บอกฤกษ์ด้วยการดูดาวมาหลายร้อยชาติ ถึงบัดนี้ก็ยังคงนั่งดูท้องฟ้าอยู่ ไม่ได้ยินธรรมะของพระพุทธเจ้า

อุบาสกที่นั่งฟังธรรมอย่างสงบด้วยความเคารพ เคยเกิดเป็นพราหมณ์ศึกษาธรรมะและปรัชญา ค้นคว้าหาความจริงมาหลายร้อยชาติ มาบัดนี้ได้พบพระพุทธเจ้า ตั้งใจฟังธรรมด้วยดี จนได้ดวงตาเห็นธรรมเป็นพระโสดาบัน

อ่านมาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะนึกสงสัยว่า ชาติก่อนเราเกิดเป็นอะไรหนอ

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นเรื่องยาก ต้องมีบุญมาก อุปมาเหมือนเต่าตาบอดตัวหนึ่งดำน้ำอยู่ในทะเล ทุกๆ 100 ปี เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่หัวขึ้นมาจากทะเลครั้งหนึ่ง ในทะเลมีห่วงเล็กๆ ขนาดใหญ่กว่าหัวเต่าหน่อยหนึ่งลอยอยู่ 1 ห่วง โอกาสที่เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่ขึ้นมา แล้วหัวสวมเข้ากับห่วงพอดียากเพียงใด โอกาสนั้นก็ยังมีมากกว่า การที่เหล่าสรรพสัตว์จะได้มาเกิดเป็นมนุษย์

ในฐานะมนุษย์ไม่มากก็น้อยที่ใจของเราได้มีประสบการณ์ในภพชาติอื่น ๆ ทั้งที่ต่ำกว่าและสูงกว่าภพมนุษย์ เรามีปัญญาที่จะรู้ได้จากประสบการณ์ของเราแล้วว่าอะไรดี อะไรไม่ดี

การเกิดเป็นมนุษย์ถ้าดีก็ดีได้มากๆ แต่ก็น่ากลัวเหมือนกัน เพราะถ้าประมาทก็ทำชั่วได้มาก ถ้าไม่ประมาท รักษาศีล 5 ทำความดี สร้างบารมี ตั้งใจพัฒนาชีวิตจิตใจแล้วก็สามารถมีประสบการณ์สูงขึ้น เป็นเทวดา พรหม ตลอดจนเข้าถึงอริยมรรค อริยผล บรรลุนิพพานได้ มนุษย์จึงเป็นชาติที่มีทางเลือก

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า
เป็นการยากที่ได้เกิดเป็นมนุษย์
เป็นการยากที่ชีวิตสัตว์จะได้ อยู่สบาย
เป็นการยากที่จะได้ฟังธรรมของสัตบุรุษ
เป็นการยากที่พระ พุทธเจ้าจะอุบัติมา

เมื่อรู้เช่นนี้แล้วเราจึงควรเห็นคุณค่าของการเกิดเป็นมนุษย์ อย่าให้เสียโอกาส เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์เอาใจใส่รักษาความเป็นมนุษย์ไว้ให้มั่นคง

ดังนั้นสำหรับการเกิดเป็นมนุษย์ในชาติหนึ่ง การเลือกทางดำเนินชีวิตของเราจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

การอุบัติของพระพุทธเจ้ามีได้ยาก
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์เป็นของยาก
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้วพบพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องยากอย่างยิ่งกว่า

(DhammaWorld)

Buddha’s teachings

Being born once as human being and have a chance like this is very rare. There are millions of people in this world. But there is rare chance to be able to listen to dhamma and practice dhamma like this. The Buddha said it is the most difficult thing to be or to do. You all are born as human beings, having found dhamma, and having someone to teach you dhamma and guide you to the path of nibbana. It is the most difficult. Once the disciple asked the Buddha how difficult it was. He replied that it was incomparable. But he could give one example. In assumption, this whole land became gigantic ocean and at the bottom of the great ocean, there lived a blind turtle. Every one hundred year, it would rise to the surface and take a breath. Then people with a yoke whose size fitted perfectly with this turtle’s neck would try to throw this yoke into the ocean in hope that this yoke hung around the turtle’s neck perfectly when it resurfaced. It is when that yoke hangs around this turtle’s neck, then that is the chance to be born as human beings, finding and listening to dhamma like this. The Buddha then asked how difficult it was to have that yoke hung around this blind turtle’s neck. The disciples all replied that it was extremely difficult. Therefore, being born as human beings and let this opportunity pass is just useless. The second chance to return back again is even harder. You all, born as human beings, have a chance to listen to dhamma like this is the noblest. The merit (boon) you have made from listening to dhamma here today will be carried on within yourselves, in your minds for always. If you cannot achieve nibbana in this life, this merit will be one of the ten merits that will bring you back to human life again and have a chance to listen to dhamma again. So you all are very fortunate to have a chance to practice dhamma. Other merits the Buddha mentioned are Dana (giving), Sila (precepts), and Bhavana (meditation)

(easydhamma)

Suffering & Attachment

We can eliminate all suffering, by letting go of the attachments

จง "ปล่อยวาง"     ให้ลง
จง   "ปลง"     ให้เป็น
ความทุกข์ ที่เคยผ่าน   "ยากเย็น"

ก็จะกลายเป็นเรื่อง   "ง่ายดาย"

 
(Nui Noi & ธมลฐ์วนันท์ มุขมนตรี)

“At Last You Win : ในที่สุดคุณก็ชนะ” Luang Phaw Dhammajayo

“At Last You Win : ในที่สุดคุณก็ชนะ”

คนส่วนมากมักกลัวอุปสรรค แต่น้อยคนนักที่อุปสรรคยังต้องกลัว…
ชีวิตคนเรานั้นเต็มไปด้วยการแข่งขัน
เป็นการแข่งขันเพื่อให้บรรลุเป้าหมายต่างๆ
ที่เราได้ตั้งใจเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่
หรือเป้าหมายเล็กๆ น้อยๆ ใกล้ตัว
เรียกได้ว่าเราต้องแข่งขันกับทั้งตนเอง
และผู้อื่นเกือบตลอดเวลาทั้งชีวิต

เส้นทางชีวิต จึงมีเส้นชัยรอให้เราก้าวผ่านอยู่เสมอๆ
และเส้นทางเดียวกันนี้เอง ที่มักจะลุ่มๆดอนๆ
มีสิ่งกีดขวางใหญ่บ้าง เล็กบ้าง คอยบั่นทอนแรงกายและแรงใจ
ไม่ให้เราไปถึงเส้นชัยโดยง่าย

การฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านี้ จำเป็นต้องอาศัยทั้งกำลังกายและกำลังใจ
ซึ่งมีอยู่แล้วในตัวเราทุกคน

ตะวันธรรม

When the energy is used up, our gains will
vanish. This is also true for honour, fame and
happiness.
So why waste our time trying to correct the
others? Instead we should focus on improving
ourselves first. Once we can fix our own flaws
our lives will become much happier.

(Luang Phaw Dhammajayo)

พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ if your thoughts are pure..

If the mind is pure, if your thoughts are pure, you will be free from all diseases primary.

ความอดทน เป็นสิ่งที่ดี
ไม่ตีโพยตีพาย เป็นสิ่งที่ดี
แต่ว่า "การเก็บกด" ไม่ดี

(พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ)

Success is going from failure: เพียรพยายาม

Success is going from failure
Keep doing good 

without losing your enthusiasm

เพียรพยายามสิ่งใดอย่างไม่ลดละ
สิ่งนั้นต้องสำเร็จ ไม่ว่าทางโลก หรือทางธรรม
(หลวงปู่ท่อน ญานธโร)

LIFE IS NOT A DREAM: ปาฏิหารย์ คือ การเดินอยู่บนผืนดิน

LIFE IS NOT A DREAM
Happiness is nearer than you think
Make happiness a reality
"True Happiness Comes From Within"

ปาฏิหารย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ
หรือ บินอยู่บนอากาศ
แต่ปาฏิหารย์ คือ การเดินอยู่บนผืนดิน
และมีความสุขในทุกย่างก้าว

(ติช นัช ฮันท์)

Khun Yai's Teaching

Overcoming the Suffering of Life

Lotus & Buddha

"As the flower of a lotus,
Arisen in water, blossoms,
Pure-scented and pleasing the mind,
Yet is not drenched by the water,

In the same way, born in the world,

The Buddha abides in the world;
And like the lotus by water,
He does not get drenched by the world."

 

(Dhamma Center's photo)

 

Our True Purpose in Life: Luang Phor Dhammajayo

Our True Purpose in Life

"ถ้าชาตินี้เราอดทนสร้างบารมีจนกระทั่งถึงวาระสุดท้าย เราจะยิ้มอย่างผู้มีชัยชนะ เป็นยิ้มสุดท้ายที่สง่างามว่า เราได้ใช้ร่างกายนี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เราจะจากกายนี้ไปด้วยความปีติเบิกบาน"
คุณครูไม่ใหญ่

Create Your Own Life: Kathina Wat Phra Dhammakaya

Rejoice in your merit

สาธุกับการรื้อผังจน ในบุญมหากาลทาน กฐินธรรมชัย 
สร้างทุกสิ่ง